I det filosofiske hjørnet..

Anette Otilie: Karen-Emilie, va det sånn her du trudde livet ditt skulle være når du va 24?

-Æ mene, det her (en boks salt, en boks sukker) e det vi har av kjøkkenutstyr, vi har ikkje vann i krana, vi har tidvis strøm, vi har så vidt penga til at det går rundt, vi har ikkje klæsskap, vi vaske trusan våres for hand og tørke dem på en skohylle, vi har ikkje TV, og ikkje klare vi å lese avisan heller. (Greit at vi e god i swahili, men dem skriv så überkomplisert swahili for å virke viktig,at det går ikkje).

-Vi undervise i dans på THT, vi har tydeligvis (litt ubevisst) starta opp egen danseskole med 50 eleva, vi danse sjøl, alt fra klassisk ballett til bootyshake foran 10 000 menneska (evt kiduku og andre stila vi egentlig ikkje helt kan, likesågreit), vi jobbe i barnehage, vi undervise norsk, vi danse på nattklubba, i musikkvideoa, vi blir stadig lurt til å synge inn refreng på andre sine sanga, æ har studert samfunnsfag via internett med tidenes dårligste forbindelse og du e på god vei nå, basically har vi ikke nokka fritid og sover i gjennomsnitt 5 timer om natta for tiden.

-Vi står hver dag sammenklemt som sild i tønne inne i armhulan på en eller anna svett kar på en skranglebuss som har kjørt 25 år i Kina før den ankom Tanzania, eller sitte most inni en bajaji med all muligens slags møbla og suse gjennom trafikk-korken, mens vi ber om at det skal gå bra den her gangen også.

Karen-Emilie: Hmm.... Men vi har det bra, ikke sant? Vi har hverandre, vi vrir oss på gulvet i latterkramper opp til flere ganger om dagen, vi danser, mer enn vi noen gang kunne drømt om, vi har sykt mange gode venner som tar vare på oss.

Vi er jo overlykkelige.